دکتر عبدالعظیم کریمی، در جمع سرپرستان پردیس ها و مراکز آموزش عالی دانشگاه فرهنگیان:

برای تربیت معلم ‎، هنر مدیریت را فرا بگیریم

دکتر عبدالعظیم کریمی، از صاحب نظران حوزه تعلیم و تربیت که سخنران ویژه ی اولین روز از اجلاس دو روزه ی سرپرستان پردیس ها و مراکز آموزش عالی فرهنگیان بود، به بیان سخنانی پیرامون مدیریت آموزشی پرداخت.

کریمی، در ابتدا، با بیان این جمله که قدرت مدیریت در ضعف آن است، گفت: ضعف به معنای کمی و کاستی نیست، معتقدیم هر قدر معلم نقش کمرنگ‎تری داشته باشد، نقش دانش آموز پررنگ تر است و هر چه سهم مداخله ی معلم در کلاس کم تر باشد، دانش آموز خوداتکاتر خواهد شد. با این تعبیر، می توان نتیجه گرفت که قوی ترین مدیران کسانی هستند که مجموعه ای که مدیریت آن را بر عهده دارند، از حضورشان بی نیاز باشد، این نشان می دهد مدیر در مدیریت خود اقتدار دارد و نقش اقتدار است که دارای اهمیت است.

وی، ادامه داد: متاسفانه در حال حاضر وجه قالب مدیریت، بیشتر مداخله گری و دخالت مستقیم است، در حالی که مدیریت مداخله گری نیست، بلکه اجازه دادن به دخالت دیگران است. مدیریت در جهان امروز، به ویژه در فضای جهان مجازی و دیجیتال باید مدیریتی نامرئی باشد؛ واقعیت این است که مدیریت فیزیکال قبلی در این فضا جوابگوی نیازها نیست و نمی تواند منشاء اثر باشد.

دکتر کریمی، سپس با تشبیه مدیریت به درختی تنومند، افزود: وقتی قرار است درختی را آبیاری کنند، به ریشه آن آب می‎دهند، نه به ساقه، مدیریت هم دقیقا باید همینطور باشد و به جای ظاهری بودن، باید ریشه ای باشد، مدیریت قبل از اینکه یک روش باشد، یک منش است. به پشتوانه همین تعریف می توانیم بگوییم مدیری که منش نداشته باشد، در واقع حکم همان آبی را دارد که به ساقه درخت می ‎رسد که آن هم مثمرثمر نخواهد بود، دانش مدیریت در ظرف منش مدیر معنا پیدا می‎کند.

وی، با ارائه ی تمثیلی از اینکه دانشجویان به مثابه بذری آماده ی پرورش هستند گفت: همانطور که برای کاشت یک گیاه و گرفتن یک بذر، زمان بندی را رعایت کرده و همه ی زیرساخت های پرورش گیاه را در نظر می گیریم، باید برای تربیت معلم ‎ها هنر مدیریت را فرا بگیریم.

صاحب نظر عرصه تعلیم و تربیت کشور، در پایان سخنان خود، با اشاره به ویژگی های مدیر موفق گفت: مدیری که پیرو زیردستان خود باشد، موفق ترین مدیر در تغییر روش ها است، چرا که هیچ رویه‎ای تغییر نمی کند، مگر اینکه ابتدا تایید شود، تسلیم بی چون و چرا و تغییر یک مرتبه، هر دو اشتباه جبران ناپذیر یک مدیر هستند؛ بهترین نوع مدیریت این است که چشم انداز وجودی عوامل مجموعه مورد تایید قرار گیرد تا به این ترتیب به صورت غیرمستقیم، آنها را به سمت تعالی سوق بدهیم.


نظرات کاربران