Sorry! your web browser is not supported;

Please use last version of the modern browsers:

متاسفانه، مروگر شما خیلی قدیمی است و توسط این سایت پشتیبانی نمی‌شود؛

لطفا از جدیدترین نسخه مرورگرهای مدرن استفاده کنید:



Chrome 76+ | Firefox 69+
دکتر عرب در ششمین دوره بالندگی مشاوران عنوان گرد:

آنچه که ما نیاز داریم جامعه شناسی و تلفیق آن با روان شناسی برای تربیت معلم است.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم و به نقل از روابط عمومی معاونت دانشجویی، دکتر مصطفی عرب در همایش آسیب های نوپدید در فضای مجازی تهدیدها و فرصت ها با اشاره به اینکه امروز عده ای از افراد شامل جامعه شناسان، روانشناسان و اقتصاددانان راهبری جامعه را برعهده دارند، اظهار کرد: سوال این است که جامعه شناسان تا چه اندازه در هدایت جامعه به سمت مطلوب و روانشناسان به چه میزان در عرصه های واقعی حضور داشته و مشکلات افراد در گروه های مختلف را پاسخگو هستند.

وی افزود: چرا مشکلات و گرفتاری ها در جامعه توسعه یافته و ایران را باید جزو کدام جوامع دسته بندی کنیم؟ آیا جزو جوامع سامان یافته هستیم و می توانیم فرزندانمان را در جهت مطلوب حمایت کنیم؟

مدیرکل مشاوره، بهداشت و سلامت دانشگاه فرهنگیان ادامه داد: امروز جامعه ما پرمسئله است و مسئولیت ما در برابر این جامعه چیست؟ آیا مشاوران و روان شناسان باید در اتاق خود حضور یافته و منتظر باشند تا افرادی از شدت بیماری و نداری به آنها مراجعه کنند و آنها نیز مسائلی را برایشان بازگو کنند که مشکلی از آنها حل نکند.

دانشگاه فرهنگیان در بحث مشاوره و روانشناسی بسیار فقیر است

دکتر عرب تصریح کرد: باید ابراز شرمندگی کنیم بابت اینکه در بزرگترین و مهمترین دانشگاه کشور(دانشگاه فرهنگیان) در بحث روانشناسی و مشاوره بسیار فقیریم و آنچه که ما نیاز داریم جامعه شناسی و تلفیق آن با روان شناسی برای تربیت معلم است.

وی با اشاره به اینکه در کل کشور معضلی به نام روانشناسی داریم افزود: نظام روان شناسی با آن همه مشکلات شروع به کار کرد اما هم اکنون وقتی با آنها تماس می گیریم تا در این همایش حضور یابند می گویند که تعطیل هستیم و همین مسئله کافی است تا مشخص کند کشور ما به لحاظ روان شناسی چه وضعیتی دارد.

مدیرکل مشاوره، بهداشت و سلامت دانشگاه فرهنگیان گفت: بین ما و نسلی که قرار است آن را تربیت کنیم حداقل 2500 سال فاصله وجود دارد. این خلأ را چگونه باید پر کنیم و با نسلی که این همه با ما فاصله دارد ارتباط برقرار و پس از آن برای به حداقل رساندن مشکلات آنها تلاش کنیم، چقدر برای این موضوع آماده هستیم، متأسفانه جامعه به جای پاسخگویی دچار شعارزدگی شده است.