شعری دیگر از دکتر محمد رضا مایلی
ای آن که در دو عالم، تنها تو پادشاهی *** حُکمت روا و حتمی، بر انس و مرغ و ماهی
باسمه تعالی
ای آن که در دو عالم، تنها تو پادشاهی حُکمت روا و حتمی، بر انس و مرغ و ماهی
هستی ز تو ست زیبا، نیکی مطلقی تو هر ذره از وجودم ، دارد بر این گواهی
یک لحظه رخ نمودی شه مات عشق گشتم جز مقصد وصالت دیگر نمانده راهی
خوش آن دلی که باشد روشن ز نور مهرت یادت همی زداید از لوح دل سیاهی
خواهم که آتش از جان آن گونه برفروزد شاید نمایی آخر بر کشته ات نگاهی
خون شد دلم زهجرت دانم که آخرالامر بستاند از تو دادش در روز دادخواهی
عاشق چه تحفه آرد لایق به عشق معشوق جز ناله حزین و سوز دلی و آهی
الفت نماند با کس، یارم تویی مرا بس ای ملجاء همه کس، تو بهترین پناهی
دنیا و دین و عقلم، ایمان و زندگانیم یارب فدای عشقت، خود آن بکن که خواهی
هم باطنی و ظاهر هم اولی و آخر هم مالکی و قادر، تنها توام پناهی
ای مهربان، کیان را از راه عفو و جودت بخشای و رحمت آور کرده اگر گناهی
دکتر محمد رضا مایلی
(کیان )