دکتر خنیفردر کارگاه دانش افزایی اعضای هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان بیان کرد:
ارتباط پیوسته والقای توان و اعتماد به جوان در تربیت دینی و اعتقادی
رییس دانشگاه فرهنگیان، ایجاد انگیزه به جای انتقاد؛ القای توان و اعتماد به جوان به جای القای عجز و ناتوانی و ضعف، تقویت مثبت اندیشی به جای منفی گرایی و ارتباط پیوسته به جای ارائه گسسته و مقطعی را در تربیت اعتقادی فراگیران لازم و تاثیرگذار عنوان کرد.
دکتر حسین خنیفر رییس دانشگاه فرهنگیان در کارگاه دانشافزایی اعضای هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان با عنوان طرح عروج که روز شنبه 11 بهمن 99 به صورت ارتباط تصویری برگزار شد، با اشاره به نقش با اهمیت اساتید در ساحت تربیتی و اعتقادی دانشجو معلمان، نقش معلمی را لطف الهی برشمرد و گفت: معلمان در برابر تربیت انسان قرار دارند انسانی که بسیار پیچیده است، از یک طرف می تواند به اعلی علیین سفر کند و از طرفی می تواند به اسفل السافلین سقوط کند.
دکتر خنیفر، تربیت فراگیران را تحت تاثیر عناصر چندگانه از جمله خانواده، تربیت آموزشگاهی و نظام دانست و با اشاره به اصول و زمینه های مهم در ساحت تربیتی و اعتقادی فراگیران تصریح کرد: یکی از این اصول تقدم تبشیر بر انذار و ترغیب بر ترساندن در ایجاد زمینه شوق و رغبت برای انجام فعل خیر و ترک فعل زشت چنانکه خداوند در ایات قران نیز ابتدا بشارت و سپس انذار را قرار داده است.
وی استفاده از افعال منفی را خطرناک و انسان را نیازمند به ترغیب و تلطیف برای طی مسیر پیش روی خود دانست و گفت: با استفاده از افعال منفی و منعی، اضطراب و دلهره فراگیر افزایش می یابد و خداوند را تنها در هیات عذاب می بیند.
دکتر خنیفر، همچنین با اشاره به جایگزین کردن روش های غیر مستقیم به جای روش های مستقیم و آمرانه، خاطر نشان کرد: از ویژگی های قرآن کریم ایجاد ارتباط غیر مستقیم است، اگر به ساختار جملات قرآن دقت کنیم تربیت قرآن از لابه لای داستان ها عبور می کند.
وی همچنین داشتن توانایی و پذیرش از سوی مخاطبان را برای القای صحیح و مناسب در روش ارتباط غیر مستقیم ضروری برشمرد.
رییس دانشگاه فرهنگیان تقدم چگونه گفتن بر چه چیزی گفتن را از دیگر نکات قابل تامل و مهم دانست و با تاکید بر ضرورت ارزیابی مخاطب، تصریح کرد: علاوه بر اهمیت چه گفتن متناسب با شرایط، چگونه گفتن نیز مهم است باید آگاه بود که چگونه مطالب را ارائه دهیم، در تربیت و ساحت های اعتقادی بویژه ساختار شخصیت فراگیران، شرط سن، تحصیلات، شرایط و موقعیت آنان در اینکه چه چیز را و چگونه بگوییم که پیام مورد پذیرش واقع شود با اهمیت است.
وی استفاده از تمثیل، تشبیه و اشاره به وقایع تاریخی را در جذابیت گفتار موثر عنوان کرد و گفت: توجه به پذیرش پیام از سوی متربی و نه تحمیل آن همواره باید مورد توجه باشد، باید با تامل، درنگ، لطافت کلام و صراحت سخن گفت، به جای تحمیل، تحلیل کرد و به پرسش ها پاسخ داد.
دکترخنیفر، همچنین تکیه بر زیبایی های دینی، وصل عرفانی و خداگرایی را در تربیت دینی مورد تاکید قرار داد و افزود: جوان دارای روح استدلال است، اگر زیبایی های دین را با استدلال و برهان که جزو فطرت اوست و با روح لطیف و حساس او انطباق دارد تبیین کنیم راحت پذیرای آموزه های دینی می شود.
وی در تربیت دینی و ارتباط معنوی، ارتباط عاطفی را اولی بر ارتباط دستوری و تفهیم و تحلیل را مقدم بر منع و جلوگیری برشمرد و تصریح کرد: توجه به دو عنصر فصاحت و بلاغت در کلام و گفتار و استفاده از کلمات وزین و سخنان متقن، مستند و زیبا می تواند بر روح و روان هیات پذیر طفل و جوان تاثیر و تاثر داشته باشد و تربیت دینی و انوار الهی را منیرتر کند.
رییس دانشگاه فرهنگیان، ایجاد انگیزه به جای انتقاد؛ القای توان و اعتماد به جوان به جای القای عجز و ناتوانی و ضعف، تقویت مثبت اندیشی به جای منفی گرایی و ارتباط پیوسته به جای ارائه گسسته و مقطعی را در تربیت اعتقادی فراگیران لازم و تاثیرگذار عنوان کرد.
وی با بیان اینکه در تربیت دینی و اعتقادی، چهار زمینه نیز لازم است که اولین و مهمترین آن جلب اعتماد می باشد، گفت: اعتماد، حقیقت و مغناطیسی است که از چشم سخنور به ذهن مخاطب دمیده می شود. سخن گفتن به زبان مردم، با اعتماد، سادگی و ظرافت رمز موفقیت رهبران الهی است؛ معلم و مدرس شایسته حتی در کلاس درس نگاه خود را به تعداد فراگیران تکثیر می کند.
دکتر خنیفر، تکریم شخصیت و الگو دهی را از دیگر عوامل مهم در تربیت دینی دانست و بر لزوم معرفی و ارائه الگو های دینی و معنوی شایسته کشور، در عرصه های مختلف تاکید کرد.
وی همچنین بر لزوم تداعی و آمیختن معانی با جریانات اشاره و بهترین روش را امتزاج معنی با مصادیق دانست.
رییس دانشگاه فرهنگیان، در پایان تصریح کرد: سرمایه اجتماعی مربی برای متربی در ساحت تربیت و اعتقادی زمانی است که بتواند مطمئن شود این ارتباط و اعتماد ایجاد شده باشد در غیر این صورت بهترین سخنور و دانشور تنها حمل کننده دانشی بی مخاطب است.