بازگشت آزادگان: سرود ایستادگی و عشق

در ۲۶ مرداد سال ۶۹، آسمان ایران به رنگ شوق و امید درآمد، روزی که آزادگان، قهرمانان بی‌ادعای این سرزمین، پس از سال‌ها دوری و تحمل رنج‌های طاقت‌فرسا، به آغوش وطن بازگشتند. این روز، نه تنها یادآور پایان یک جنگ و جدایی است، بلکه تجلی‌گاه ایستادگی، عشق و وفاداری به میهن است.

آزادگان، با دلی پر از امید و روحی سرشار از ایثار، در دل تاریکی‌های زندان‌ها و دشواری‌های زندگی، همچون ستاره‌هایی درخشان، نور امید را در دل‌های خود نگه داشتند. آن‌ها در برابر سختی‌ها و مصائب، استقامت کردند و نشان دادند که عشق به وطن، قوی‌تر از هر زنجیری است. هر یک از آن‌ها، داستانی از فداکاری و شجاعت دارند؛ داستان‌هایی که در دل تاریخ این سرزمین جاودانه خواهند ماند.

آن‌ها با بازگشتشان، نه تنها خود را به آغوش میهن سپردند، بلکه روح تازه‌ای به جامعه بخشیدند. چشمان منتظر خانواده‌ها، در آن لحظه پر از اشک شوق و شادی، گواهی بر پیروزی عشق و ایستادگی بود. این روز، یادآور این حقیقت است که آزادی و استقلال، حاصل ایستادگی و فداکاری است و هر قطره اشکی که در راه میهن ریخته شده، گواهی بر عزم راسخ و اراده آهنین این عزیزان است.

ما نیز با هم، در این روز بزرگ، یاد آزادگان را گرامی میداریم و عزم خود را برای پاسداری از ارزش‌های انسانی و ملی تجدید میکنیم. بی‌تردید، راه آن‌ها چراغ راه ماست و یادشان همیشه در دل ما زنده خواهد ماند. بگذارید تا با هم، سرود ایستادگی و عشق را در دل‌های خود طنین‌انداز کنیم و به سوی آینده‌ای روشن و آباد گام برداریم.

یاد آزادگان گرامی و راهشان روشن باد.