روایت روابط عمومی دانشگاه فرهنگیان از برگزاری روز دانشجو در پردیس شهید چمران
یکشنبه، شانزدهم آذر، پردیس شهید چمران دانشگاه فرهنگیان حال و هوایی متفاوت داشت؛ از همان لحظهای که پا در محوطه پردیس میگذاشتی، حس میکردی یک روز معمولیِ دانشگاه نیست. همهچیز بوی روز دانشجو میداد؛ شور، جوانی و قصههایی که منتظر شنیدهشدن بودند.
فضا از همان آغاز، حال و هوایی معنوی به خود گرفت و مراسم با تلاوت آیاتی از قرآن آغاز شد.
چند لحظه بعد، سرود ملی جمهوری اسلامی ایران با همخوانی پرشور حضار طنینانداز شد، صداهای در هم پیچیده جمعیت حس جمعیِ زیبایی ساخت.
ناگهان فضا تغییر کرد. یک گروه دانشجویی با تئاتری طنز وارد صحنه شدند و سالن را از خنده و انرژی پر کردند؛ نمایشی ساده اما صمیمی که انگار آمد تا یادآوری کند روز دانشجو فقط درباره دغدغهها نیست، بلکه داستان شور و نشاط جوانی هم هست.
در ادامه، علی محمدی، رئیس دانشگاه فرهنگیان تهران، به رسم میزبانی پشت تریبون رفت. او با تبریک روز دانشجو، از دغدغهها و مسائل دانشجومعلمان سخن گفت؛ از مسائلی که هر روز در دل پردیس ها جریان دارد. سخنانش نه تنها خوشآمدگویی، بلکه دعوتی بود برای شنیدن صدای دانشجو.
پس از آن، نوبت به مهمترین بخش مراسم رسید و دانشجویان پشت تریبون رفتند. نمایندگان تشکلهای مختلف یکییکی برخاستند و بیپرده از مشکلات و مطالباتشان گفتند. رئیس دانشگاه نیز بیتکلف پای صحبتها نشست، نه از پشت تریبون، که از میان جمع، پای حرفهای دانشجویان نشست. سالن برای دقایقی تبدیل شد به فضایی برای شنیده شدن؛ فرصتی برای گفتن بیپرده، برای بیان آنچه مدتها روی دل مانده بود. گفتوگوها به فرصتی واقعی بدل شد که در آن صدای دانشجو نه تنها شنیده شد، بلکه جدی گرفته شد.
نمایندهی تشکلهای عدالتخواه فرهنگیان سراسر کشور پشت تریبون رفت و با لحنی صریح گفت: امروز اینجا ایستادهام تا فریاد مظلومیت «عدالت آموزشی» را به گوش شما برسانم. نخست، به مصوبه کیفیتبخشی دانشگاه فرهنگیان میپردازیم. سوال ما این است: چه میزان از این گواهینامه اجراییسازی شده؟ آیا ارزیابی و نظارت لازم برای سنجش موفقیت یا شکست این طرح در جهت عدالت آموزشی انجام گرفته؟ زمزمههایی از عدم موفقیت، بیتوجهی به ارزیابی و رها شدن این شرط به گوش میرسد؟
مسئله بعدی، نقشه راه اجراییسازی سند تحول بنیادین است که در سال ۱۴۰۳ مصوب و توسط دولت پیشین ابلاغ شد و وزیر جدید پس از استقرار و تا پایان سال هشت ماه فرصت برای اجرا داشت. سوال ما از شما، جناب آقای خسروپناه، این است: گزارش اجرای سال ۱۴۰۳ مبتنی بر شاخصها کجاست؟ چه گزارشی از میزان تحقق در سال ۱۴۰۴ دارید؟
علی صابری نماینده دفاتر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان پشت تریبون رفت؛ صدایش محکم و پرطنین بود: آقایان اگر بنا داریم دانشجویان در عرصه سیاسی و اجتماعی رشد کنند میبایست در صورت تقویت تشکلها برآیید که رشد تشکیلاتی را به ارمغان میآورد ، این امر اقامه امر رهبری است که فرمودند کار باید تشکیلاتی باشد.
نگذارید دستهای پشت پرده دانشگاهها را سیاست زدایی کنند ، متاسفانه بعضی متولیان امر با بستن فضای سیاسی دانشگاهها سعی دارند دانشجو را به جای منتقد سیاسی منفعل سیاسی بار بیاوردند. تشکل ها را با عدم تخصیص فضای فیزیکی و بودجه بسته اند. دانشجو به شرطی کنشگر میشود که نترسد ، به قول شهید سلیمانی نترسید و نترسید و نترسانید.
جلوی دیگر نهادهای دخالت کننده را بگیرید. با سفارشها و سفارشیها نمیشود دانشگاه را اداره کرد. باید بپرسد مگر دستگاههای اجرایی مدام تشویق به ازدواج نمیکنند ؟ چرا حقوق دانشجو معلم متاهل با مجرد یکی است ؟ مگر اصول ما پایبندی تشکیل خانواده اسلامی ایرانی نیست ؟ چرا هنوز خوابگاه متاهلی نداریم ؟
سپس محمداسماعیل مصیبی قائم مقام انجمنهای اسلامی دانشگاه فرهنگیان پشت تریبون رفت و گفت: عدالت میان تشکلها رعایت نمیشود؛ دیگر تشکلات وجریانها از حمایتهای ویژه برخوردارند، اما ما در حاشیه قرار گرفتهایم. این تبعیض، نه تنها روحیه ما را تضعیف میکند، بلکه اصل وحدت انقلابی را زیر سؤال میبرد.
وی ادامه داد: مجوزهای لازم برای برنامههای فرهنگی و آموزشی ما صادر نمیشود و بودجهای برای برگزاری رویدادهایمان تخصیص نمییابد؛ در حالی که دیگران بدون مانع پیش میروند. این نابرابری، صدای ما را خفه میکند و مانع از آن میشود که ایدههای تازهمان در خدمت انقلاب شکوفا شود.
مصیبی افزود: در شرایط فعلی کشور، که بیش از هر زمان نیاز به گفتگوی سازنده و تنوع صداها داریم، نباید تکصدایی حاکم شود. ما نماینده انجمن اسلامی هستیم و خواستار عدالتیم؛ عدالتی که اجازه دهد همه درختان باغ انقلاب، برابر و پربار رشد کنند.
در ادامه ریحانه بابایی نماینده کانون های فرهنگی گفت: ۱۶ آذر روزی است که دانشجو معنای عمیق و پر صلابت خود را از درون دانشگاه به خیابانهای تاریخ آورد.این روز گواه آن است که قلم و قدم دانشجو هیچگاه به حصار بیتفاوتی محدود نشده است و هرجا که نیاز به روشنگری و ایستادگی باشد صدای مطالبهگری و حقطلبی او بر میخیزد.چنانچه از سرآغاز این حماسه گفتیم اکنون باید با اراده، از آن معبر گذر نموده و تجلی این اراده را در جنگ ۱۲ روزه جستجو کرد. جنگ در قاموس دانشگاهی بوی جوهر و قلم میدهد و عطر کتاب. و ما دانشجو معلمان و معلمان این مرز و بوم ثابت کرده ایم همانطور که در جنگ ۱۲روزه به جنگ رذالت رژیم صهیونیستی رفتیم با قلم و کتاب به جنگ جهل میرویم...
اینجانب به نمایندگی از دبیران کانونها به برخی مسائل که توجه به آنها فعالیت هدفمند دانشجومعلمان را جهت خواهد داد، اشاره می کنم:
۱) عدم تناسب فضای فرهنگی، شبانه روزی و آموزشی با نیازهای تربیتی مرتبط با صلاحیت عمومی دانشجو معلمان.
۲) عدم کفایت برنامههای درسی دانشگاه برای پاسخگویی به نیازهای روز حرفه معلمی
۳) عدم تامین فضای مناسب برای فعالیت کانونها انجمنها و تشکلهای دانشجویی
۴) عدم تأمین اعتبارات مناسب برای اجرای ایده های نوآورانه و کارگاه های خلاقانه و ضروری کانون ها
۵) عدم دسترسی به اساتید مطرح سایر دانشگاهها به منظور برگزاری کارگاه به علت ضوابط قانونی
۶) عدم وجود آموزش درست و یکسان برای اعضای کانون ها جهت ارتقای سطح مهارت دانشجو معلمان.
۷) عدم استفاده از سرفصلهای روزآمد، کاربردی و نوین درسی و به جای سر فصل های قدیمی و غیر کاربردی.
امید است با رفع موانع موجود در مسیر ادامه تحصیل دانشجویان رشته آموزش ابتدایی در مقطع کارشناسی ارشد ضمن قدرشناسی از این سرمایههای عظیم معنوی، بسترهای علمی و رفاهی لازم برای رشد و شکوفایی هرچه بیشتر ما دانشجو معلمان فراهم شود.
و در انتها باید بگویم:
ما معلمان فردا آماده ساختنیم...
نماینده انجمن اسلامی مستقل دانشگاه فرهنگیان نفر بعدی بود که پشت تریبون رفت و گفت: جریان دانشجویی همواره وجدان بیدار جامعه بوده است؛ صدایی که هرجا حقیقت به حاشیه رفته، آن را به میدان بازگردانده است. متأسفانه امروز شاهد کم کاری هایی از سوی برخی مسئولین هستیم. وقتی جایگاه دانشگاه فرهنگیان کمرنگ جلوه داده میشود، وقتی منابع و حمایت های لازم تخصیص نمی یابد و وقتی سیاست ها با تاخیر و کج راهه اعمال میشوند، جامعه آسیب می بیند و نسل جوان سرگردان می ماند.
با مجموعه ای از چالش ها مواجه هستیم که اگر برطرف نشوند، تمام تلاشها در سطح جامعه بی اثر خواهد ماند ؛ بسیاری از برنامه ها بیش از آنکه مبتنی بر اثربخشی باشند، جنبه نمایشی یافته اند و اجرای شتاب زده برخی اصلاحات، از جمله نظام های ۶-۳-۳، بدون زیرساخت و نیروی انسانی متخصص، فاصله زیادی با اهداف اصلی ایجاد کرده است. انباشت بخشنامه ها و طرح های پراکنده، ساختار آموزش و پرورش را دچار تورم اداری کرده و امکان تحقق عملی برنامه ها را کاهش داده است.
اما این چالش ها، هر کدام مسیر اصلاح و راهکاری مشخص دارند. دانشگاه فرهنگیان باید بیش از پیش به کانون تربیت معلم متخصص، متعهد و توانمند تبدیل شود و از گسترش ساختارهای غیرکارآمد فاصله گیرد. سن و نظام جذب معلمان باید با واقعیت های جمعیتی و نیازهای آینده کشور هماهنگ شود تا طول دوره خدمت مفید کاهش نیابد و کیفیت نیروی انسانی حفظ شود. تدوین «سند جامع نیروی انسانی» و بازنگری در اساسنامه نهضت سوادآموزی، همراه با اصالح ساختار وزارت آموزش و پرورش، مدیریت پایدار نیروی انسانی را تضمین خواهد کرد. امروز دیگر نمیتوانیم با روش های دیروز جامعه را اداره کنیم؛ اگر آموزش وپرورش را دگرگون نکنیم، آینده ما را دگرگون خواهد کرد.
یاسین قاسم نژاد نماینده شورای صنفی گفت: جناب آقای دکتر برزوی و جناب آقای دکتر خسروپناه، ما از شما به عنوان متولیان اصلی فرهنگی و آموزشی کشور انتظار داریم که رویکرد و دیدگاه خود را نسبت به دانشگاه فرهنگیان به عنوان دانشگاه تمدنساز و بازیگری حیاتی در امور فرهنگی جامعه تغییر دهید . هدف اصلی هر دانشجو رسیدن به درجات باالی تحصیلی است، اما موانعی بر سر راه دانشجومعلمان وجود دارد که این مسیر را مشکل کرده است. از شما خواهشمندیم تمام تالش خود را به منظور هموار کردن مسیر تحصیل و زندگی دانشجومعلمان به کار گیرید. نیاز اصلی هر دانشجو برای رسیدن به بالاترین درجات علمی و مهارتی و در انتها تبدیل شدن به معلمی متخصص، وجود استادان خبره و برجسته است. از شما تقاضا می شود تا تمام اقدامات لازم برای جذب و حضور اساتید خبره و برجسته در دانشگاه فرهنگیان را به کار گیرید.
نیاز اولیه هر استاد و هر دانشجو، داشتن کلاس درس و فضایی مناسب برای آموزش است. از شما به عنوان متولیان اصلی تحول و پیشرفت فرهنگی و آموزشی کشور درخواست افزایش نظارت و بررسی بر اجرای برنامه های فرهنگی دانشگاه را داریم. به عنوان نماینده دانشجومعلمان، از شما به عنوان یکی از مسئولین و متولیان اصلی قانون جوانی جمعیت نسبت به عدم بهره مندی از بودجه وزارت علوم و سازمان برنامه و بودجه برای ساخت خوابگاههای متاهلی و دانشجویی گله مندیم.
زین الدین نماینده ی بسیج دانشجویی گفت: آموزش و پرورشی که می بایست نقس محوری ایفا کند، نیازمند میثاق جمعی ا ست که از دل مبانی آن بیرون آید که به آن همان سند تحول بنیادین می گویند.
اما حال پس از ۱4 سال بی مهری نسبت به سند انتظار میرفت در بهسازی و ترمیم سند تحول با نسخه ای مواجه شویم که ما را به آرمان هایمان نزدیک تر کند و نه اینکه خط بطلانی بر آن بکشد و ما را به بیراهه ببرد. بیراهه ای چون تو سعه و تسهیل، تاسیس مدارس غیر دولتی که کالایی و طبقاتی سازی آموزش را دنبال می کند که در مقابلِ نگاهِ افزایش کیفیت مدارس دولتی و کنترل و نظارت بر مدارس غیر دولتی قرار دارد. بیراهه ای چون تمرکززدایی بی قید و شرط از برنامه درسی که با واگذاری اختیارات آن تا سطوح مدرسه، بازکردن پای نفوذ جریانات متفاوت به نهاد تعلیم و تربیت می شود و در تقابل با دیدگاه برنامه درسی نیمه متمرکز قرار دارد.
و تیر آخر بر پیکره نیمه جان نظام تعلیم و تربیت تنوع بخشی به مسیر جذب معلمی ست که برامده از عدم نگاه تو سعه محور به دانشگاه فرهنگیان است که با گذ شت ۱4 سال از تاسیس این دانشگاه، پس کی قرار است ایده حاکمیت در برابر بحث تربیت معلم که همان توسعه کمی و کیفی است به اجرا برسد؟
دبیر انجمن علمی کاروفناوری مرکز شهید شرافت تهران گفت: در جهانی که علم هر ثانیه مرز تازه ای خلق میکند، آینده از آنِ کسانی است که می اندیشند، می آفرینند و مسیر را باز میکنند و ما، دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان، در قلب این آینده ایستاده ایم. انجمن علمی جایی است که ایده به عمل و دانش به مهارت تبدیل میشود، و توان بالقوه دانشجو، به توان بالفعل معلم آینده بدل میگردد .با اینحال، صادقانه و از سر دلسوزی باید بگویم :برای اینکه انجمن ها بتوانند نقش واقعی خود را ایفا کنند، چند چالش وجود دارد که طرح آن ها نه به معنای گلایه، بلکه راهی برای بهبود، ارتقا و همفکری است.
نخست، محدودیت منابع مالی است؛ نه از جنس کمبود، بلکه از جنس عدم تناسب با ظرفیتهای عظیم دانشجویان. دوم، اعتباردهی رسمی به دورههاست؛ دانشجویانی که با عشق و تالش در مسیر مهارتآموزی قدم میگذارند، شایستهاند تالششان در قالب مدارک معتبر و قابل استناد ثبت و پشتیبانی شود . و درست در همین نقطه، فرصت یک جهش واقعی وجود دارد .اگر دوره های مهارتی و تخصصی باوجود نظارت دانشگاه، با همکاری انجمن ها، با حضور اساتید برجسته و همراه با گواهینامه های معتبر برگزار شوند، میتواند به یک تحول بزرگ در تربیت معلم کشور تبدیل شود .بهتر است این موضوع را در مقیاس وسیعتر ببینیم : هر مهارتی که معلم فردا را توانمند، خالق و پژوهشگرتر کند، باید در ساختاری رسمی، منسجم و معتبر آموزش داده شود. نتیجه این مسیر روشن است : معلمانی پژوهشگر و مسلط و توانمندتر، دانش آموزانی خالق، پرسشگر و آیندهساز؛ و مدارسی که در آن »فکر«، »خالقیت« و »یادگیری واقعی« زنده است.
پس از آنکه نمایندگان تشکلهای دانشجویی بیپرده از مشکلات و مطالبات خود سخن گفتند، رئیس دانشگاه پشت تریبون رفت؛ همه منتظر پاسخ بودند. او با جدیتی گرم و صمیمی گفت: ارتباط مسئولان با بدنه دانشجویی نباید فقط در چنین مراسمهایی خلاصه شود. دانشگاه زمانی زنده است که صدای دانشجویان در آن جریان داشته باشد.
برزوئی ادامه داد: من آمادگی دارم در هفتههای آینده با نمایندگان تشکلهای دانشجویی جلسهای جداگانه برگزار کنم؛ نشستی که در آن بتوانیم بیواسطه و رودررو درباره دغدغهها، مسائل و مطالبات شما گفتوگو کنیم. باور دارم اگر این تعامل به شکل مستمر ادامه پیدا کند، میتوانیم قدمبهقدم برای رفع کمبودها و کاستیها حرکت کنیم.
پس از آن، حجتالاسلاموالمسلمین عبدالحسین خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی پشت تریبون آمد؛ او با تاکید بر اینکه « اصل دغدغههای مطرحشده بهجاست »، پیشنهاد تازهای را مطرح کرد: تشکیل هیات اندیشهورز دانشجویان دانشگاه فرهنگیان ذیل شورای ستاد تعلیم و تربیت. این هیات، متشکل از نمایندگان منتخب دانشجویان سراسر کشور، قرار است با استدلال و منطق دیدگاههای خود را در حوزه تعلیم و تربیت ارائه دهد تا ساختاری مستمر برای تصمیمسازی شکل گیرد.
دبیر شورا در ادامه گفت از زمان آغاز مسئولیتش، اجراییسازی سند تحول بنیادین آموزش و پرورش در صدر برنامهها قرار داشته است. او خبر داد که تاکنون مصوبههای متعددی در این زمینه تصویب شده و پیشبرد حدود ۲۰ درصدی سند، گامی ارزنده در مسیر تحول به شمار میرود.
او همچنین بر اهمیت مطالبهگری در چارچوب امکانات و شرایط کشور تاکید کرد و یادآور شد که باید مقتضیات موجود در نظر گرفته شود و اقدامات انجامشده در مسیر تحقق چشمانداز دانشگاه فرهنگیان دیده شود.
در بخش پایانی سخنانش، به موضوع عدالت آموزشی پرداخت و دو پرسش بنیادین را مطرح کرد: نظریه عدالت آموزشی چیست؟ الگوی حکمرانی ما در عدالت آموزشی کدام است؟
به گفته او، پاسخهای نظری به این پرسشها داده شده و اقدامات عملی نیز در حال اجراست. دبیر شورا تاکید کرد که ارادهای جدی برای تحقق عدالت آموزشی و توسعه دانشگاه فرهنگیان وجود دارد.
خسروپناه با تاکید بر اینکه در نظام تعلیم و تربیت، اصل بر حاکمیت آموزشوپرورش است گفت: اصل بر حاکمیت آموزشوپرورش است. مردمیسازی آموزشوپرورش بهمعنای خصوصیسازی نیست؛ مردم باید مشارکت کنند، اما حکمرانی حاکمیت باید در آموزشوپرورش اعمال شود.
او سپس به یکی از دغدغههای جدی دانشجومعلمان اشاره کرد، کمبود فضای خوابگاهی. خسروپناه ابراز امیدواری کرد که با تامین بودجه دولتی و مردمی، این نیاز برطرف شود.
وی بر اهمیت فعالیت تشکلهای دانشجویی تاکید کرد و گفت: به شرط رعایت اخلاق و منطق، هیچ محدودیتی در برگزاری فعالیتهای سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و علمی وجود ندارد و باید امکانات فیزیکی و بودجه لازم در اختیار دانشجومعلمان قرار گیرد.
او سخنان خود را با تاکید بر کارشناسی بودن تصمیمات شورای عالی انقلاب فرهنگی به پایان رساند: تمامی تصمیمات شورا مبتنی بر بررسیهای فرهیختگان و کارشناسان است و موضوعات مختلف در جلسات متعدد مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
مراسم روز دانشجو در پردیس شهید چمران دانشگاه فرهنگیان، پس از طرح دغدغهها و شنیدن پاسخها، با لحنی صمیمی و دلنشین به پایان رسید. در واپسین لحظات، گلهایی به دانشجومعلمان اهدا شد؛ نمادی از احترام و قدردانی از جایگاه آنان در مسیر تعلیم و تربیت.
