به گزارش روابط عمومی دانشگاه فرهنگیان ، دکتر محجوب استاد دانشگاه در سومین نشست مدیران لایه استانی دررابطه با عوامل تاثیر گذار الگوی تصمیم گیری های مالی اظهار داشت: در سده بیستم دانشگاهها از قید و بند حوزه های دولتی خارج میشوند و دانشگاههای مستقل و خصوصی رشد پیدا میکنند؛ در این قرن تامین هزینه ها توسط دولت است و این منابع در کشورهای جهان سوم و خاورمیانه دائما در حال نوسان هستند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: در سده بیست و یکم با بحث انقلاب دانشهای نوین مواجه هستیم و در این عصر دانش پیشرفته حاکم میشود و اقتصاد، جهانی است و در اینجا خرد ورزی و بصیرت کمک میکند.

دکتر محجوب با اشاره به اینکه درگذر از سده بیست و یکم دانشگاههای جهانی شده و با دانشگاه های کارآفرین و تمدن ساز رو به رو هستیم، گفت: در انتهای این قرن ما شاهد تنوع منابع مالی هستیم و در میانه دهه اول این قرن بنگاههای دانش بنیان اقتصادی مطرح میشود؛ بطور مثال دانشگاه MIT  بیش از هزار و 800 بنگاه مشتق از دانشگاه دارد.

وی خاطر نشان کرد: در انتهای قرن بیستم دانشگاه بی تفاوت و درون گرا بوده و در انتهای قرن بیست و یکم از طریق پارکهای علم و فناوری با اقتصاد و تجارت همسو شده میشود.

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه در همین راستا بحث تغییر ماموریتهای دانشگاه مطرح میشود، ادامه داد: محور فعالیت دانشگاه های نسل اول آموزش و اشاعه دانش است. در دانشگاههای  نسل دوم نیز یک ماموریت جدید به دانشگاهها داده میشود و آن ماموریتهای پژوهشی است. دانشگاههای نسل سوم نیز دانشگاههای کارآفرین هستند که در این دانشگاهها تولید ثروت اهمیت ویژه ای پیدا میکند و به دانشگاههای نسل چهارم دانشگاههای تمدن ساز گفته میشود.

وی چالشهای اساسی پیش روی دانشگاهها را توضیح داد و گفت: اولین بحث، بحث تقاضا است که در پنجاه سال اخیر افزایش تقاضا برای ورود به دانشگاهها را داشتیم؛ بطوریکه حدود 13 میلیون نفر در دهه 60 به بیش از 130 میلیون نفر دانشجو رسیده است.

وی همچنین نیاز به عرضه آموزش عالی را یکی دیگر از چالش ها دانست و افزود: با توجه به اینکه توسعه اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی  مربوط به توسعه آموزش عالی میشود، کشورها احساس کردند که باید عرضه آموزش عالی افزایش یابد. از سویی برای انجام آموزشها و پژوهشهای کیفی به منابع مالی نیاز داریم و بحث جهانی شدن اقتصاد جهانی هم هزینه هایی را به دانشگاهها تحمیل میکند و از سوی دیگر پیاده سازی اقتصاد دانش بنیان نیازمند ارایه کیفی در دانشگاهها است که این نیز به نوعی هزینه بر است؛ همه این موارد ما را به سمت بحران منابع انسانی سوق میدهد.   

وی عنوان کرد: دانشگاهها و موسسات آموزش عالی با بحران منابع مالی مواجه هستند و این یک نکته کلیدی است. سوال اینجاست که آیا بحران منابع مالی دانشگاهها و موسسات آموزش عالی با تصمیمات مدیریتی قابل حل هست یا خیر؟ آیا ما میتوانیم با اصلاح نظام های تصمیم گیری اثرات منفی این بحران را کاهش دهیم؟ برای پاسخ به این سوالات باید نگاه کرد که آیا بسترهای لازم در کشور آماده است یا خیر؟ 

 وی با استناد به قوانین اذعان داشت که در حال حاضر بسترهای لازم فراهم است و به دانشگاهها جهت بهبود تصمیم گیری های مالی خود تفویض اختیار شده است.

دکتر محجوب اضافه کرد: رویه های تصمیم گیری باید طوری تدوین شود که شامل جمع آوری اطلاعات، کارشناسی کردن اطلاعات، نحوه برگذای جلسات باشد. بحث عدالت رویه ای تصمیم گیری، یعنی در جلسات تصمیم گیری امکان بحث های داغ علمی فراهم شود و تصمیم گیرنده جرات کند حرفهای خود را بزند. اگر شخص تصمیم گیرنده انگیزه داشته باشد تصمیم خوبی میگیرد و اگر نداشته باشد این اتفاق نمیفتد؛ بنابراین تصمیم گیرنده باید شناخت کافی و دانش و اطلاعات داشته باشد.

این استاد دانشگاه با ارایه پیشنهاداتی به مدیران گفت: اولین پیشنهاد من این است که   دانشگاهها با توجه به بحرانهای مالی که برایشان اتفاق افتاده است، چاره ای جز تنوع بخشیدن به تامین منابع مالی ندارند و نیازمند ایجاد سیستم مالی خود احیا کننده هستند؛ سیستمی که بسته به شیر نفت نباشد!

دکتر محجوب در ادامه تصریح کرد: دانشگاهها باید از طریق ارتباط با صنعت، شرکتهای دانش بنیان و درآمدهای پژوهشی، منابع مورد نیاز را تامین کنند. با بررسی دانشگاه تهران متوجه شدیم 75 درصد درآمدهای اختصاصی این دانشگاه درآمدهای آموزشی است و کمتر از 15 درصد آن درآمدهای پژوهشی و بقیه نیز سایر درآمدهاست.

وی در ادامه اظهار داشت: استفاده از وقفیات یکی از موضوعاتی است که میتوایند برای دانشگاهها از جمله دانشگاه فرهنگیان مطرح شود؛ به این صورت که بسیاری از مدیران مالی دانشگاه بسیار راحت میتوانند چانه زنی کنند و احساسات افراد را برانگیزند.

به گفته دکتر محجوب در دانشگاه هاروارد تقریبا 35 درصد درآمدهای این دانشگاه از وقفیات و 20 درصد مربوط به شهریه های دانشجویی است. دراین دانشگاه 49 درصد هزینه ها بحث حقوق کارمندان است در حالیکه  در دانشگاههای ایران بالای 90 درصد این هزینه ها مربوط به حقوق پرسنل میشود. در دانشگاه میشیگان نیز 45 درصد درآمدهای دانشگاه، درآمدهای ارایه شده پزشکی است.

دکتر محجوب پیشنهاد بعدی خود را برای دانشگاه فرهنگیان ایجاد یک برنامه استراتژیک کلی در زمینه تامین منابع مالی عنوان کرد و گفت: دانشگاه فرهنگیان باید با تنوع بخشی درآمدها، برنامه های خود را اجرایی کند. این دانشگاه باید با برگزاری کارگاههای آموزشی مدیران را با مباحث اقتصاد آموزشی و شناخت و درک از این گونه مباحث و تکنیک های تصمیم گیری آشنا کند.