آموزه های شهادت:
شهید علی بلند بالا
شهید بزرگوار علی بلند بالا در سال 1340 در خانواده ای متدین و مذهبی به دنیا آمد.
تحصیلات ابتدایی را در دبستان شهید کتانی به پایان رسانید و پس از طی دوره راهنمایی و دو سال متوسطه وارد مرکز دکتر آیت نجف آباد اصفهان شد.
پس از دو سال کارآموزی دانشسرا در سال 1359 به استخدام اداره آموزش و پرورش نجف آباد شد و به عنوان آموزگار در روستای علی آباد مشغول به کار گردید.
سال بعد کار خویش را در روستای خونداب ادامه داد و سپس به نجف آباد منتقل شد و به عنوان سرپرست شبانه روزی مرکز تربیت معلم انتخاب شد و تا زمان شهادت در همین سمت باقی ماند.
چندین بار در عملیات ها مجروح شد و سرانجام خود را به عنوان کارگری ساده معرفی و به جبهه اعزام شد و در سپیده دم 1362/7/28 تیری از سوی دشمن قلب رئوف او را نشانه گرفت و او را به شهادت رساند.
"فرازی از وصیتنامه شهید"
اگر سرانجام زندگیم مرگ است پش چه خوب که این مرگ در راه خدا باشد.
با یاد خدا و فرج امام زمان(عج) و آرزوی پیروزی نهایی...
آری ما که در زیارت نامه امام حسین(ع) می خوانیم که ای کاش ما آن روز در صحرای کربلا بودیم و تو را یاری می نمودیم کربلایی دیگر به وجود آمده و ما باید به قول خود وفا نموده و حسین زمانه را یاری نماییم.
لذا تصمیم گرفتم خانه و خانواده را ترک نموده و هجرت نمایم، شاید خداوند توفیقی عنایت نموده و در راهش شهید گردم.