دکتر شکوهی ، مردی دیندار، دانشمند ی ژرف نگر و معلمی مسئولیت شناس

بسم الله الرحمن الرحیم

هنگامی که به یاد دکتر غلامحسین شکوهی می­افتم نخست چهره جذاب و چشمان گیرای او با ابروان پر پشتش در ضمیرم نقش می­بندد. مردی سالخورده با موهایی سپید و زبان و بیانی گرم و دلنشین.

اما علاوه بر این استادی در خاطرم مجسم می­شود دانشمند و ژرف نگر ، معلمی مسئولیت شناس و مهربان ، نویسنده­ای دقیق النظر ، عالمی فکور ، مترجمی امین و مدیری خدمتگزار و از همه­ی این اوصاف مهمتر ، مردی دیندار و با ایمان و صاحب اخلاق نیکو ، نجیب و بی ادعا.

شادروان دکتر شکوهی پس از سال­ها تدریس علوم تربیتی در دانشگاه تهران ، در نخستین روزهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران ، با تصویب و تایید شورای انقلاب در دولت موقت مسئولیت وزارت آموزش و پرورش را بر عهده گرفت و در آن روزهای سخت و حساس دین خود را به دین و میهن و ملت خود ادا کرد . وی پس از کناره گیری از آن مسئولیت ، در شورای عالی آموزش و پرورش و در کنار مسئولان و مدیران بعدی از هیچ گونه راهنمایی و کمک به آموزش و پرورش دریغ نورزید.

استاد شکوهی نه تنها در زادگاه خود ، بیرجند و بعدا در دانشسرای عالی در تهران به خوبی درس خوانده بود ، بلکه سال­ها در اروپا از محضر استادان نام آوری مانند ژان پیاژه بهره مستقیم حاصل کرده بود.

او همه ی دانش و تجربه خود را با فروتنی و سخاوت در اختیار دانشجویان خود قرار می­داد و توانست در عمر پر برکت خود دانش­پژوهانی تربیت کند که امروزه خود به مقام استادی رسیده­اند.

با یادآوری مقام معنوی و شخصیت علمی و اخلاقی آن استاد فقید و خدمات وی به تعلیم و تربیت ایران اسلامی ، نسبت به وی ادای احترام می­کنیم و از درگاه خداوند کریم برای او شادی روح و علو مرتبه مسئلت می­نمائیم.

غلامعلی حداد عادل

16/8/95