این را هم گفتم،
امّــــا بـــــاور نکـــــردید...

غلامرضا که شهید شد، 
با زبون کر و لالی خودش با ما حرف می زد،
ما هم گفتیم: 
چی می گی بابا؟!
هرچی سروصدا کرد هیچ کس محلش نگذاشت.
 وقتی دید ما نمی فهمیم،

 بغل دست قبرشهید با انگشتش یه دونه چارچوب قبر کشید و رویش نوشت: 

شهید عبدالمطلب اکبری

خاطره ای که خواهید خوانید، مربوط به شهیدی است  که از توانایی گفتن و شنیدن بی بهره بود. 

                او در  65/12/4 به شهادت رسید.

راوی: حجت الاسلام انجوی‎نژاد

« پنچ دقیقه قبل از اینکه برم یک نفر اومد کنارم نشست و گفت:
 آقا یه خاطره برات تعریف کنم؟ 
گفتم: 
بفرمائید! 

عکسی به من نشون داد، یه پسر نوزده - بیست ساله ای بود،

گفت: 
اسمش «عبدالمطلب اکبری» ست، 
این بنده خدا زمان جنگ مکانیک بود و در ضمن ناشنوا هم بود. 

عبدالمطلب یک پسرعمویی هم به نام «غلامرضا اکبری» داشت که شهید شده.
 غلامرضا که شهید شد، عبدالمطلب سر قبرش نشست و بعد با زبون کر و لالی خودش با ما حرف می زد،

ما هم گفتیم: 
               چی می گی بابا؟! 
               محلش نذاشتیم، 

               هرچی سر و صدا کرد هیچ کس محلش نذاشت. 

وقتی دید ما نمی فهمیم، 

بغل دست قبر این شهید با انگشتش یه دونه چارچوب قبر کشید و 

روش نوشت:

                    شهید عبدالمطلب اکبری. 

بعد به ما نگاه کرد و گفت:
نگاه کنید! 
خندید، 
ما هم خندیدیم. 

گفتیم حتما شوخیش گرفته، 
دید همه ما داریم می خندیم، 
طفلک هیچی نگفت؛ 
یه نگاهی به سنگ قبرشهید کرد و با دست، نوشته اش را پاک کرد. 

سپس سرش را پائین انداخت و 
                                           آروم رفت . . . 

فردایش هم رفت جبهه...

....10 روز بعد جنازه عبدالمطلب رو آوردند و

دقیقاً توی همین جایی که با انگشت کشیده بود 
                                                             خاکش کردند»...

و این وصیت‎نامه کوتاه هم از شهید عبدالمطلب اکبری است که نوشت: 

                                    " بسم الله الرحمن الرحیم"

یک عمر هرچی گفتم،  به من می خندیدند،

یک عمر هرچی می خواستم به مردم محبت کنم، فکر کردند من آدم نیستم و مسخره ام کردند،
 یک عمر هرچی جدی گفتم ، شوخی گرفتند،

 یک عمر کسی رو نداشتم باهاش حرف بزنم، 

خیلی تنها بودم. 

اما مردم! 

           حالا که ما رفتیم بدونید،

          هرروز با آقام حرف می زدم و

          آقا(حجت ابن الحسن) بهم گفت:
                                                    "تو شهید می شی".

                                                    جای قبرم رو هم بهم نشون داد. 

این را هم گفتم اما باور نکردید!"