ابو نصر محمد بن محمد فارابی ( Alfarabi, El Farati, Avenassar )

ابونصر فارابی (339- 259 هجری قمری)در کتاب "تحصیل السعاده" می نویسد:

 "تعلیم" عبارتست از ایجاد  فضائل نظری در امت ها و جوامع بشری و "تأدیب" عبارتست از راهِ ایجاد فضائل اخلاقی و صناعت های علمی در میان مردم. "تعلیم" با گفتار صرف حاصل آید. ولی "تأدیب" با عادت دادن امت ها و افراد بشر به کارهائی که بر اساس ملکه علمی تحقق می یابند. بدین ترتیب که اراده آنان به سوی انجام آن کارها حرکت کند و ملکه های علمی و اعمال مترتب بر آنها بر نفوس مستولی گشته و مردم مانند عاشقان به امور مزبور مشتاق گردند."

به نظر می رسد منظور فارابی از "تأدیب" همان چیزی است که از آن گاه به عنوان "تربیت" و یا "پرورش" یاد می شود و ما آن را معمولاً همراه "تعلیم" و یا "آموزش" بکار می بریم.

 این فیلسوف اسلامی میان این دو امر تفاوتی را قائل شده که به تفاوت ارتباط این دو با ساحات وجود انسان مربوط می شود چرا که "تعلیم" بیشتر با ساحت عقل سروکار دارد و "تأدیب" و یا "تربیت" با ساحت اراده.